Αναρτήθηκε στις:
Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013
Δημοσιεύθηκε από
billym
Η Τραγωδία της Ομβριακής (1-12-1942)
του Αθανασίου
Π, Μόσχου, Φιλολόγου-Λυκειάρχη
Η κλοπή μιας αγελάδας ήταν η αφορμή. Το αδίκημα ανέλαβε να ελέγξει ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ, στην περιοχή του Δομοκού, Νάκος Μπελής. Τον συνόδευε ομάδα 15 ανταρτών. Από την έρευνα βρήκε ένοχο ένα συγχωριανό τους. Το συνέλαβαν οι αντάρτες και ο αρχηγός τους αποφάσισε να τον σφάξει στην πλατεία του χωριού, για να ... παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι συγχωριανοί του. Ωστόσο, ο δάσκαλος Κώστας Παπαποστόλου του συνέστησε: Δεν πρέπει να ματώσεις την πλατεία μας με το αίμα του κλέφτη. Φρονιμότερο είναι, για το καλό του χωριού μας να μην τον σκοτώσεις. Ο καπετάνιος πείστηκε κι ανέβαλε τη σφαγή.Ήταν μεσημέρι, 12 Δεκεμβρίου 1942, γιορτή του Αγίου Ανδρέα και πολλοί κάτοικοι διασκέδαζαν στο καφενείο. Προφανώς κάποιος «καλοθελητής» μήνυσε στην ιταλική διοίκηση του Δομοκού την παρουσία ανταρτών στην Ομβριακή. Τις βραδινές ώρες 25 περίπου καραμπινιέρηδες μπήκαν στο χωριό. Στην πλατεία τους αντιλήφθηκε ένας αντάρτης. Ειδοποιήθηκαν και οι υπόλοιποι κι άρχισε ανταλλαγή πυροβολισμών τουλάχιστο επί δίωρο. Ο Ομβριακίτης Γρηγόρης Χατζόπουλος τραυματίστηκε κι αργότερα υπέκυψε. Σκοτώθηκαν δύο Ιταλοί. Οι αντάρτες συμπτύχθηκαν προς το ύψωμα Παπατράχη κι από ‘κει αναχώρησαν για την Αγόριανη.
Οι Ιταλοί ξημέρωσαν σε σπίτια που βρέθηκαν ανοιχτά. Το πρωί (1-12-1942) κατέφτασε ενισχυμένη δύναμη Ιταλών από το Δομοκό. Με την απειλή των όπλων συγκέντρωσαν στην πλατεία τους άντρες που συνέλαβαν από τα σπίτια και τους δρόμους. Απ’ αυτούς, χωρίς κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο ξεχώρισαν 10 άτομα. Ήταν οι μελλοθάνατοι της ημέρας εκείνης για αντίποινα των Ιταλών θυμάτων.
Η μακάβρια συνέχεια στο λόφο Παπατράχη, το μαρτυρικό Γολγοθά τους. Δέκα πάλλευκα παλικάρια, πατριώτες και βιοπαλαιστές, αναπολόγητοι «ήχθησαν ως πρόβατα επί σφαγήν». Την τελευταία στιγμή μακελάρης αξιωματικός των δημίων κάλεσε 2 αδέλφια: «Από τα δυο αδέλφια, ο ένας μπορεί να σωθεί». Ποιος θα είναι; Ο ένας υπόδειχνε τη σωτηρία του άλλου. Και ο αιμοχαρής δήμιους ανέκλητα αποφάσισε: Και οι δύο στον τάφο.
Με μάτια ορθάνοιχτα κι αλύγιστα κορμιά στήθηκαν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα θρασύδειλων φασιστών.
Σήμερα το λιτό κι απέριττο μνημείο που στήθηκε «στον κρανίων τόπον» στέλνει τις ευχές και την οδύνη μας στους ουρανούς και στους ορίζοντες του κόσμου, «δεν χάνεται η προσευχή μας στ’ ουρανού τα ύψη».
Πηγή: Εφημερίδα: «ΑΣΒΕΣΤΙΩΤΙΚΟΙ ΠΑΛΜΟΙ»
Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου
ΠΗΓΗ
