Αναρτήθηκε στις:
Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013
Δημοσιεύθηκε από
billym
Ζαπάντι και «Παλιοντέρβενο», τα χωριά που χάθηκαν… (ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ)
Ζαπάντι και «Παλιοντέρβενο», τα χωριά που χάθηκαν…
Νοτιοδυτικά
του Αγίου Γεωργίου υπήρχε η ακμαία κοινότητα του Ζαπαντίου ενός
οικισμού που απ' όσα γνωρίζουμε σήμερα είχε αμιγώς Ελληνικό πληθυσμό
κατά τα χρόνια της τουρκοκρατίας. Βρισκόταν σε δύο οικισμούς έναν μικρό
κοντά στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου δίπλα στη «Ζαπαντόβρυση» (η οποία
υπήρξε ως τις μέρες μας) και στον κυρίως οικισμό στην περιοχή που
σήμερα ονομάζουμε «Μουριές».
Εκεί βρισκόταν και η εκκλησία Αγία Κυριακή στη βάση του λόφου «Κουρί» (δάσος).
Πρόκειται
για πολύ παλιό οικισμό παρότι οι αναφορές που έχουμε γι' αυτό είναι
περιορισμένες, με πρώτη την αναφορά του πρόξενου της Ελλάδας στη Λάρισα
το 1876 σχετικά με τους οικισμούς της περιοχής, όπου φαίνεται ότι είχε
«100 Έλληνες κατοίκους, 1 Ναό, ρέον ύδωρ και οθωμανική έπαυλη» προφανώς
του διοικητή των συνοριακών Τουρκικών δυνάμεων.
Μετά
την απελευθέρωση, στην απογραφή του 1881, εμφανίζεται με 78 κατοίκους
το 1896 με 202 και το 1907 με μόνο 42 καθώς καταστράφηκε από την μανία
των Τούρκων κατά το ατυχή πόλεμο του 1897. Το 1920 έχει 51και το 1928,
οπότε μετονομάζεται σε «Μηλιόκαμπο» με υπουργική απόφαση, έχει μείνει
σχεδόν ακατοίκητο καθώς οι κάτοικοί του μετακόμιζαν στον Άγιο Γεώργιο
την Ξυνιάδα και αλλού.
Στα
χρόνια πριν το αναδασμό, όταν ακόμα υπήρχαν εμφανή τα ίχνη του, είχαν
βρεθεί στον οικισμό διάφορα είδη οικιακής χρήσης αλλά και γυναικεία
κοσμήματα (δαχτυλίδια, πόρπες, περιδέραια κλπ.) που πρόδιδαν έναν
αναπτυγμένο πολιτιστικά και ίσως οικονομικά τόπο.
Στο
χώρο όπου εικάζεται ότι βρισκόταν η εκκλησία της Αγίας Κυριακής και στα
ίχνη πρόχειρης λαθρανασκαφής από νυχτερινούς «επισκέπτες», είχα και ο
ίδιος «ιδίοις όμασιν» διαπιστώσει ότι ο χώρος είχε πυρποληθεί και
καταστραφεί.
Καρβουνιασμένο
χώμα και υπολείμματα καμένων ξύλων καθώς και πλήθος μεταλλικών
αντικειμένων όπως μεντεσέδες και καρφιά διάσπαρτα αλλά και ανθρώπινα
οστά, πρόδιδαν την ύπαρξη του κατεστραμμένου χώρου, πιθανότατα της
εκκλησίας.
Στο
παρακείμενο ρέμα, λίγο πιο κάτω από την «περδικόβρυση», υπήρχε το
γνωστό μας «λουτρονέρι», θειούχα πηγή που γιάτρευε δερματικές κυρίως
παθήσεις.
Τρία
περίπου χιλιόμετρα νοτιότερα υπήρχε το χωριό Δερβέν ή Δερβένι (πιθανόν
μέρος του οικισμού Δερβέν-Φούρκα) το γνωστό σε μας ως «Παλιοντέρβενο»
και στην ομώνυμη σήμερα περιοχή. Με αμιγώς Ελληνικό πληθυσμό καθώς κατά
την παράδοση και τις αφηγήσεις παλαιότερων συγχωριανών μας όπως της
αείμνηστης γιαγιάς μου Δημητρούλας Ακρίβου, είχε εκκλησία του Αγίου
Αθανασίου.
Ήταν
κατά την απελευθέρωση οικισμός του Δήμου Ξυνιάδος όπως το Ζαπάντι και ο
Άγιος Γεώργιος, καταστράφηκε όμως και αυτός το «Μαύρο '97» καθώς
αναφέρεται μόνο στις απογραφές του 1881 με 73 κατοίκους και τέλος του
1896 με 36.
ΚΑΡΕΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΦΩΤΟ, Ο Μηλιόκαμπος όπου κάποτε ήταν το χωριό Ζαπάντι!
